Implanty zębów

Implant to specjalny wszczep, który zastępuje korzeń własnego zęba. Implant swoim wyglądem przypomina śrubę o średnicy 3-5 mm i długości 7-21 mm. Implanty zębów wykonuje się z czystego tytanu, ponieważ pierwiastek ten jest bardzo dobrze tolerowany przez organizm człowieka oraz warunkuje powstanie trwałego połączenia między implantem a kością. Implanty zębowe wszczepiane są w kość żuchwy lub szczęki. Po okresie wgajania (3-6 miesięcy) możliwe jest wykonanie uzupełnienia protetycznego, które imitować będzie naturalne zęby pacjenta. Zależnie od indywidualnych uwarunkowań pacjenta uzupełnieniem na implantach może być korona, most lub proteza ruchoma.

Leczenie implantologiczne składa się z kilku etapów. Każdorazowo leczenie poprzedza zebranie wywiadu i rutynowe badanie stomatologiczne. Ma to na celu uzyskanie informacji na temat ogólnego stanu zdrowia pacjenta, przyjmowanych leków, przebytych i obecnych chorób, tak aby wykluczyć ewentualne przeciwwskazania do zabiegu implantacji. Etapy leczenia: planowanie leczenia, wszczepienie implantu, prace protetyczne.

Implanty to aktualnie najnowocześniejsza forma odbudowy braków zębowych, pozwalająca na uzyskanie estetyki i komfortu, jaki zapewnia posiadanie własnych zębów. Implant jest najbardziej zbliżoną do fizjologicznej formą odbudowy brakującego zęba. Najistotniejszą cechą jest sposób przenoszenia sił żucia. W przypadku zęba na implancie siły żucia są przenoszone bezpośrednio na kość, tak jak w przypadku naturalnego zęba. Działanie sił żucia poprzez implant na kość stymuluje procesy jej przebudowy i sprawia, że kość w tym miejscu nie zanika. Kolejną zaletą implantów jest fakt że unikamy szlifowania zębów własnych, co ma miejsce w przypadku zastosowania klasycznych mostów protetycznych.

Niestety każde leczenie, w tym i leczenie implantologiczne, ma swoje ograniczenia. Przeciwskazania do leczenia implantologicznego możemy podzieli na bezwzględne (takie, które wykluczają możliwość leczenia implantologicznego) i względne (takie, które podlegają indywidualnej ocenie stopnia ryzyka w konkretnym przypadku).Do najważniejszych przeciwwskazań należy:

• paradontoza i naganna higiena jamy ustnej
• nieustabilizowana cukrzyca
• choroba nowotworowa
• AIDS
• osteoporoza
• choroby krwi np. zaburzenia krzepnięcia
• wiek poniżej 18 lat (niezakończony rozwój kości)
• ciąża
• nałogowe palenie tytoniu.
• niewystarczająca do umieszczenia implantów ilość i jakość kości brak miejsca w zwarciu (między zębami górnymi i dolnymi) na wykonanie przyszłej korony protetycznej na implancie
• nieprawidłowa błona śluzowa w miejscu, gdzie planowany jest implant.

Usunięcie choćby jednego zęba to problem nie tylko estetyczny, ale przede wszystkim zdrowotny. Dlatego lukę w uzębieniu trzeba jak najszybciej wypełni.Brak choćby jednego zęba ma ogromny wpływ na zgryz. Po ekstrakcji pozostałe zęby przesuwają się w kierunku wolnej przestrzeni, przekrzywiają i pochylają. Nieprawidłowo ustawione zęby są bardziej narażone na próchnicę, ulegają nadmiernym przeciążeniom i szybko się niszczą. Następstwem braków w uzębieniu są też kłopoty z żuciem i rozdrabnianiem pokarmu, co z kolei zaburza pracę przewodu pokarmowego.Utrata zęba powoduje że następuje stopniowy zanik kości. Proces ten jest najintensywniejszy w pierwszym roku po usunięciu zęba i obejmuje prawie 60% objętości kości. Znaczny zanik kości wpływa negatywnie na rysy twarzy, powodując że osoby takie wyglądają znacznie starzej.